Οικογενειακή θεραπεία 

Σε κάθε οικογένεια υπάρχουν ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί, συναισθήματα που κουβαλιούνται σιωπηλά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μοιάζουν φυσικά αλλά πληγώνουν. Πολλές φορές, μέσα στην αγάπη και την προσπάθεια, χανόμαστε σε ρόλους: γονιός, παιδί, αδερφός, φροντιστής. Όμως πίσω από κάθε ρόλο υπάρχει ένας άνθρωπος με ανάγκες, φόβους, ελπίδες, όρια.

Η οικογενειακή θεραπεία δεν είναι ένα τραπέζι ανακρίσεων, ούτε ένας χώρος όπου θα αποφανθούμε ποιος κάνει λάθος. Είναι ένα ασφαλές περιβάλλον όπου όλα τα μέλη μιας οικογένειας μπορούν να συναντηθούν ξανά αυτή τη φορά με παρουσία, προσοχή και σεβασμό. Μπορεί να έρθει μια μητέρα με την έφηβη κόρη της, ένας πατέρας με τα δύο του παιδιά, μια οικογένεια σε μετάβαση ή επανασύνδεση, δύο γονείς που προσπαθούν να συν-γονεοποιήσουν μετά από έναν χωρισμό. Δεν υπάρχει σωστή σύνθεση. Αυτό που έχει σημασία είναι η πρόθεση να δημιουργηθεί χώρος για κατανόηση.

Μέσα στη διαδικασία, φωτίζουμε τους τρόπους που συνδεόμαστε, που παρεξηγούμαστε, που επαναλαμβάνουμε παλιά μοτίβα χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ίσως ένας έφηβος που φαίνεται αδιάφορος, στην πραγματικότητα να χρειάζεται χώρο για να ακουστεί χωρίς κριτική. Ίσως μια μητέρα που φωνάζει, βαθιά μέσα της νιώθει μόνη. Ίσως ένα μικρό παιδί που παρουσιάζει "προβληματική" συμπεριφορά, να εκφράζει μια ένταση που η οικογένεια δεν έχει ακόμη βρει τρόπο να μιλήσει. Δεν εστιάζουμε στο σύμπτωμα, αλλά στο σύστημα των σχέσεων μέσα στο οποίο αυτό γεννήθηκε και συντηρείται.

Κάθε φωνή έχει θέση. Ακόμα κι αν δεν μπορούν όλοι να έρθουν, μπορούμε να ξεκινήσουμε με εκείνους που είναι έτοιμοι. Η οικογένεια είναι ένας ζωντανός οργανισμός· όταν ένα μέρος της μετακινηθεί, αργά ή γρήγορα, κάτι αλλάζει σε ολόκληρο το σύνολο.

Η οικογενειακή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει ως επανασύνδεση, αποφόρτιση, κατανόηση, επαναπροσδιορισμός. Και κυρίως: ως υπενθύμιση ότι δεν είμαστε μόνοι, και ότι η σχέση είναι πάντα κάτι που μπορούμε να ξαναχτίσουμε.